Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ GREEK SURNAME EXEI ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ www.greeksurnames.blogspot.com ΤΟ GREEK SURNAMES ΠΙΣΤΟ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΑΛΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ [ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ ΜΠΑΝΕΡ]ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥ।
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΡΘΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΓΕΓΟΤΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ.

Ετικέτες

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΡΟΟΔΟ

«Μην προσποιούμαστε πως τα πράγματα θα αλλάξουν αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Μία κρίση μπορεί να αποδειχθεί πραγματική ευλογία για κάθε άνθρωπο, για κάθε έθνος. Επειδή όλες οι κρίσεις φέρνουν πρόοδο.
Η δημιουργία γεννιέται μέσα από την οδύνη, ακριβώς όπως η μέρα γεννιέται μέσα από το σκότος της νύχτας. Μέσα στην κρίση γεννιέται η επινοητικότητα, οι ανακαλύψεις και οι μεγάλες στρατηγικές. Εκείνος που ξεπερνά την κρίση, ξεπερνά τον εαυτό του χωρίς να εξαντληθεί. Εκείνος που αποδίδει την αποτυχία του σε μία κρίση υποβιβάζει το ταλέντο του και δίνει περισσότερη σημασία στα προβλήματα παρά στις λύσεις. Η ανικανότητα είναι η πραγματική κρίση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των λαών και των εθνών είναι η νωχελικότητα με τη οποία προσεγγίζουν τις λύσεις των προβλημάτων τους। Δεν υπάρχει πρόκληση χωρίς μία κρίση। Χωρίς τις προκλήσεις η ζωή γίνεται ρουτίνα, ένα αργό βασανιστήριο। Δεν υπάρχει αρετή χωρίς κρίση।Μόνο μέσα σε κατάσταση κρίσης μπορούμε να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας। Χωρίς την κρίση, κάθε άνεμος μετατρέπεται σε τρυφερό άγγιγμα। Κάθε αναφορά σε μία κρίση, απλά την προμοτάρει. Το να μην μιλάς για μια κρίση προάγει τον κομφορμισμό. Αντιθέτως, ας δουλέψουμε σκληρά! Ας σταματήσουμε, μια για πάντα, την μαινόμενη κρίση που αντιπροσωπεύει την τραγωδία της άρνησής μας να την αντιμετωπίσουμε!»
Albert Einstein

Ετικέτες

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΕ ΝΕΟ ΑΝΑΝΕΟΜΕΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΑΝΑΝΕΟΜΕΝΟ ΜΑΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ www.greeksurnames.blogspot.com

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

ADAM MANKIND'S PIONEER

Ο «Αδάμ»

Η ρίζα του φυλογενετικού δέντρου έχει χρονολογηθεί περίπου 90 χιλιάδες χρόνια (ky) πριν από το παρόν. Επομένως όλοι οι άντρες του πλανήτη έχουν έναν κοινό προ-προ-...-παππού ο οποίος έζησε εκείνη την εποχή, και ο οποίος βαφτίστηκε χαϊδευτικά ως «Αδάμ». Εν αντιθέσει όμως με τον βιβλικό Αδάμ, ο Αδάμ του χρωματοσώματος Υ δεν είναι αποκλειστικός πρόγονος της ανθρωπότητας, αφού πολλοί άντρες που δεν έχουν γιους συνεχίζουν να έχουν απογόνους, αλλά το χρωματόσωμα Υ τους χάνεται οριστικά.

VENETIANS GREEK SURNAMES

ΒΕΝΕΤΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
Αρκετα κυκλαδιτικα οικογενειακα ονοματα έχουν τις ρίζες τους βαθειά στο παρελθόν, ξεκινώντας στην Ελλάδα από τον Μάρκο Σανούδο, Ενετό κατακτητή της Νάξου και άλλων κυκλαδίτικων νησιών, το 1207, όπου και εγκατέστησε το Δουκάτο του στη Νάξο.
Ο ίδιος κατέστρεψε το κάστρο τ' Απαλίρου, την τότε πρωτεύουσα της Νάξου και έχτισε τον πύργοτου στο νέο Κάστρο στη σημερινή Χώρα και μοίρασε, σύμφωνα με την παράδοση, το υπόλοιπο νησί στους αξιωματούχου ς του, αφού το χώρισε σε 56 τόπους.
Έτσι, έφερε από την Ιταλία και την Ευρώπη διάφορες οικογένειες, ευγενείς και μη, ώστε να κατοικήσουν στη Νάξο.
«Κατά το έτος 1212 ήλθον εν Νάξω οι καθολικοί, ομού με τον αρχηγόν αυτών Δούκα Σανούδον, και εκατώκησαν, εισίν ευγενείς και κατάγονται εκ διαφόρων πόλεων ευρωπαικών.

Αι αρχαιόταται ευγενείς οικογένειαι εισίν αι εξής

Σανούδος Δούξ Duca Sanudo de Venise
Δελακάρσερος Della Carcero
Κρίσπης Crispi d 'Espagne
Βαρότσης Barozzi de Venise
Ιουστινιάνης Giustiniani de Geπes
Γρυμάλδης Grimaldi «»
Λαορεδάνος Laoredano de Venise
Σομμαρίπα Sommaripa «»
Γηράρδης Girardi «»
Μαλατέστας Malatesta «»
Κόκκος Cocco «»
νυν Ανατολ. Βαζαίγιος Basegio «»
εξέλειπε Σφόρτσα Κάστρη Sforza Castri «»
Κορονέλος Koronelli dΈSΡagne

Μεταγενεστέρως ήλθον οι εξής ευγενείς οικογένειαι
Ραϊμόνδος δε Raimond de da France
Μοδένα Modene
Λαστίκ δε Lastic de Vijourou
Βιγουρού
Δε κάμπις
Γοζαδίνος
Δάμπις
De Campis Gozadini Dambi
dΊta1ίa
ΔελαρόκαςDellaRocca«»

Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειαι, καταγόμεναι εκ διαφόρων μερών
της Δυτικής Ευρώπης εκατώκησαν εις το Νεοχώριον, οίτινες έλθοντες εις μικτού ς γάμους μετά των Ανατολικών, εγένοντο τα τέκνα του Ανατολικού δόγματος, και εξ αυτών οι υπολειπόμενοι εισίν Ανατολικοί.
Δόβελος Γκίλης
Δέτσι
Κούλης Κουρλέτης
Λύκαρης
Ζαούρης
Βίλλιας
Γάτος
Βουραζέρης
Γασπαρίνης
Σκλαβούνος
Καρδαμίτσης
Φακουρέλης
Κορνάρος
Φουτρής
Κοδοφρέος Βιάνης Ζούλης

Γας Βαρβαρίγος Αρκόλεος Ποσατσής Καζανόβας Βελίτσας Γαβράνος Ζάγος Κάλφος Δεσδές Μούγγος Γάλφος Αρώνης
Ρώσις Γουάνος Γκοβέος Βελόνιας Καστελάνος Δ ράγαζη ς Μανέτας Ρουγγέρης Ζέππος Βενιέρης Πίκουλος Σκλαβάτσος Δεγαίτας Δασλιβοίας Βάλιος Βονάκης»
(Κατάλογος των κατοίκων του κάσφου, Δουκών, αρχόντων, απλών οικογενειών, από ανέκδοτη χειρόγραφη ιστορία της Νάξου του Ιακ. Γκριμάλvτι-190ς αιώνας, αποκείμενη στο Αρχείο Νάξου)

ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΔΕΤΣΗΣ σύμφωνα με το πρώτο καταγεγραμμένο στοιχείο που έχουμε, απαντάται στο έτος 1537 (παπα-Ιάκωβος Δάτζης). Αρχικά συναντάται μόνο στη Νάξο και πιο συγκεκριμένα στο χωριό Δαμαριώνα. Με το πέρασμα των αιώνων και με τη μετανάστευση, η διασπορά του επιθέτου έγινε σε όλη την Ελλάδα.
Έτσι σήμερα συναντάμε φαμίλιες μόνιμα εγκατεστημένες σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη (ερχόμενοι από Κωνσταντινούπολη), στο Βόλο (ερχόμενοι από Κωνσταντινούπολη), στην Πάτρα, στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Καστοριά αλλά και αλλού, όπως στην Αυστραλία, Αμερική, κλπ.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ANCIENT MYCENEAN NAMES


ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΚΗΝΑΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
Οι αρχαίοι πίστευαν στην δύναμη και την ορθότητα του ονόματος (βλ. Πλάτωνος Κρατύλου, Περί Ορθότητος των Ονομάτων) γι΄ αυτό και πρέπει να προσέχουμε τι όνομα δίνουμε στο παιδι μας

1) Ονόματα ολόιδια με τα σημερινά και τα αρχαιοελληνικά.
Άγγελος, Αχιλλεύς, Aιγεύς, Aιγύπτιος, Αλέξανδρος, Αλκαίος, Άνυτος, ΑρχέλαFος, Άτταλος, Aύλων, Δευκαλίων, Έκτωρ, Ευμένης, Ήρα, Θηβαία, Θηβαΐς, Θησεύς, Kόδρος, Kύπριος, Kύψελος, Mάριος, Mήνα, Mυρτώ, Ξάνθος, Ξούθος, Παρνασός, Πλάτων, Πρωτεύς, Πυθεύς, Σίμος, Σίμων, Φαιστός, Φοινίκια, Ψελλός, Αμφιάλη, Αλφειός, Σφακτηρία, Πραξιτέλης.
2) Ονόματα περίπου ίδια με τα Αρχαιοελληνικά και τα σημερινά
Αρχικό όνομα - παράγει
ΑγάFων -> Αγάθων
Αγάθος -> Αγάθων
Αδράστιος -> Άδραστος
Αλεξεύς -> Αλέξιος
Αντάος -> Ανταίος
Αρτέμιτος -> Αρτέμης
Αταλάνσιος -> Αταλάντη
Zακύνσιοι -> Zακύνθιοι
Zεφυράων -> Zέφυρος
Kάντανος -> Kάνδανος
Kορίνσιοι -> Kορίνθιοι
Λεύκτρον -> Λεύκτρα
Παμβούτας -> Πανταβούτας
Ποσειδάϊον -> Ποσειδών
Φιλημένος -> Αγαπητός
Ωγυγος -> Ωγυγία

3) Ονόματα άγνωστα, που δύσκολα μπορούν να συγκριθούν με τα αρχαιοελληνικά, αλλά ΕINAI ΕΛΛHNIKA.
Ακύδριος, Αλύσκεια, Αλφαιεύς, ΑμάθοFος, Αμφιδώρα -> Θεοδώρα, Kυνεύς - Kύνιος (Σκύλος), Kυκήτωρ, Kυκλεύς, Kύλλανος, Kρηθεύς, Kοπρεύς, Λάνις, Λαύτας, Mαλάνιος, Πέλλος, Περιμήδης (= σύντροφος του Οδυσσέως), Kόας (Kόης = Επίθετο γνωστού μου Ελληνοαμερικάνου) Kύκαλα, Tόρπεζα -> Tράπεζα, ΔιFονύσοιο -> Διόνυσος, Ασπασίοιο -> Ασπασία.

4) Ονόματα που πλησιάζουν ή εξηγούν λέξεις της Αρχαιοελληνικής.
Αγαλλεύς -> Αγάλλομαι
Αγεύς -> Αλκεύς -> Αιγεύς
Αγησία και Αγήταρ -> Αγησίλαος
Αγρόταρ -> Αγρότης
αίγες -> τα κύματα (Aιγαίον το κυματώδες)
Aίγλα -> Aίγλη
Αμαρύνθα -> Αμάρυνθος
Αμνία -> Αμνός -> νεαρό πρόβατο
Αμφιχαράδροιο (σε δύο χαράδρες)
Άνθεμος -> Άνθος Ανίατος
Άνυχος = ο μην έχων όνυχας
γέστρα = στολή
γλαυρόν = σεμνόν
γρίνος = δέρμα
ελλόν = χαρωπόν
καυνός = κακός
κέρκος = ουρά
κίκελος = τροχός
Φαλαρός -> Φάλιος -> Φαλακρός (= λευκομέτωπος)
Φιλοπάτρα -> Kλεοπάτρα
Φιλοτέκτων -> Αρχιτέκτων

5) Ονόματα που αποτελουν τη ρίζα των λατινικών κλπ. ονομάτων
Λαβαγέσιος -> ΛάFαγέτας = Λαού ηγέτης -> παράγει το Λαφαγιέτ
ΛεFόντειο -> Λεβάντε;
Ίασον, Ίασος, Ιάσων -> ( Ιατρός) Ιήσων -> Ιησούς
Αλάσιος - Marisa Alasio ( Ιταλίδα ηθοποιός προ 40 ετών)
Mακέλλας -> Macellaria = Xασάπικο στα ιταλικά αλλά και το λατινικό όνομα Macellus και η νεοελληνική υιοθετημένη φράση “έγινε μακελειό”.
Πόντιος -> Pontius Pilatus. Ποντικός = αυτός που διασχίζει τον Πόντο ή γεφυροποιός. (Σημ: Ο Πόντιος στην καταγωγή στα αρχαία λεγόταν Ποντικός.)

6) Ονόματα
Αγησία, Αλκεύς, Δαίαλος,
Δάνις, Δεύκιος, Ελάτρα,
Ερίθα, Θαλεύς, Ίας,
Ίδα, Ιθαία, Ινάς,
Ιφιμέδεια, Kάρτεια, Kράνιος,
Λάνις, Mάνω, Mυρτιλίς,
Mυρτίς, Πανδίας, Πριαμεία,
Πτολίων, Πύρις, Ρέαμος,
Tερμίλη, Tερπία, Xαρίσιος.

Ετικέτες

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ [ΕΠΩΝΥΜΑ]

ΝΙΚΟΛΑΟΥ. ΠΑΤΡΩΝΥΜΙΚΟ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΕΥ ΠΡΟΘΗΜΑΤΟΣ Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΛΗΞΗΣ.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΥΚΙΔΙΔΗ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗ ΒΟΥΛΙΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΩΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ= ΝΙΚΗ +ΛΑΟΣ=ΝΙΚΗΤΗΣ ΛΑΟΣ.
Ο ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ.ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ.

ΤΣΑΛΗΣ. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ CALE=ΚΟΥΤΣΟΣ.ΑΛΛΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ. ΤΣΑΛΑΣ,ΤΣΑΛΙΔΗΣ

ΚΥΡΓΙΑΚΙΔΗΣ. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΟΝΟΜΑ.ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ ,ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΜΕ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΜΩΝΑ ΕΛΜΑΛΟΓΛΟΥ.
ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ -ΙΔΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Η ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Ετικέτες

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

MANIATISA - PELOPONISSOS


Ετικέτες

SURNAMES OF MANI - PELOPONISSOS

ΤΑ ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα γνήσια μανιάτικα ονόματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη κατάληξη πριν το 1600. Ιδιαίτερα όσα είναι γνήσια επώνυμα και όχι πατρωνυμικά.
1) Γιατί τα από το βυζαντινό -άκιος προερχόμενα σε -άκης (και -άκος μεταγενέστερα) μανιάτικα ονόματα είναι πριν το 1600 πατρωνυμικά, και όχι επώνυμα.
Περίπου το ίδιο συμβαίνει σε άλλες Ελληνικές «ατόφιες» περιοχές όπως η Αθήνα (τότε), το Μεσολόγγι, ο Μιστράς, το Ναύπλιο.
Τελευταίοι που «κόλλησαν» το -άκης είναι οι Κρητικοί κι οι Αρβανίτες της Β. Ελλάδας (Θράκη κ.λ.π.) γι’ αυτό και το διατηρούν μιας και ενώθηκαν τελευταίοι με την Ελλάδα και το «κόλλησαν» αργότερα στα ονόματα τους ομαδικά.
Το -άκιος είναι βαφτιστικό αυτών πού λέγονταν «Ρωμιοί» δηλ. των απογόνων των κατοίκων του Ελλαδικού χώρου απ' το 212 ως τον 10ο αιώνα μ.Χ. Από κει κι ύστερα γίνεται βαφτιστικό και πατρωνυμικό και από κει πατρωνυμικό και επώνυμο με τη μορφή του -άκης και -άκος.
Το -άκος το πρόσθεσαν οι Μανιάτες μετά το ‘21 μιας και τόχαν κι αυτό σε μικρότερη κλίμακα και εναλλακτικά με το -άκης για να δείξουν ιδιαίτερη καταγωγή, αφού και το παλιό τους -άκης το είχαν ήδη από παλιά ή αντιγράψει απ' αυτούς πολλοί άλλοι.
Έτσι πολλοί πού το όνομα τους ήταν σε -άκης το άλλαξαν σε -άκος. Αυτό συνέβαινε μέχρι και το 1960 (π.χ. ο Μιχαλιόλας έγινε μετά το 1930 Μιχαλολιάκος και «επέστρεψε» στο Μιχαλόλιας μετά το 1960. Ο Μπόφος έγινε Μποφάκος και «επέστρεψε» στο Μπόφος τώρα τελευταία. Ο Μουσούρος έγινε Μουσουράκος και ξανάγινε Μουσοϋρος ή Κάσσης (το παλιότερο του) μετά το 1970. Ο Γιατράκης τόκαμε Γιατράκος μετά το 1880 και το κρατά. Ο Λεοντακιανάκης τόκαμε Λεοντακιανάκος (δύο αδέρφια γράφονται ο ένας έτσι ο άλλος αλλιώς) . Ο Στρατογιαννάκης τόκαμε Στρατογιαννάκος και πλήθος άλλοι.
Επειδή όμως και οι κάτοικοι της Λακεδαίμονας είχαν από παλιά το –άκης, όπως κι οι Μανιάτες, για να μοιάσουν κι αυτοί με τους Μανιάτες, θαύμαζαν, ζήλευαν ή φοβόντουσαν τους άγριους ορεσίβιους — μην ξεχνάμε ότι οι Μανιάτες λεγόντουσαν, στην Επανάσταση του 1821 και πριν, επίσημα Σπαρτιάτες (η σημερινή Σπάρτη δεν υπήρχε) και συνοίκησαν κι αυτοί στην νέα Σπάρτη (1834 κ.ε.), μιας και η παροιμία τους αυτών των ίδιων λέει «ΟΙ Μανιάτες στη Βουλή κι οι Σπαρτιάτες; στη βοσκή», έπιασαν κι αυτοί και κάνανε τα ονόματά τους (με πιο φανατισμό απ' τους ίδιους τους Μανιάτες) τώρα στον εικοστό αιώνα κι αυτοί σε —άκος. Ιδιαίτερα η πλευρά των Μπαρδουνοχωριών —Βόρ. Γυθείου— Β. Ταϋγέτου και Σπάρτης.
Έτσι οι σε -άκος πλήθυναν στη Λακωνία, χωρίς όμως όσοι τόχαν νάνε Μανιάτες, παρά μόνο σε πολύ μικρό ποσοστό. Αντίθετα στους Μέσα Μανιάτες (κι όσους απ' τους Σπαρτιάτες τάχαν πριν από το 1821) διατηρήθηκε και το -άκης εξ ίσου με το -άκος. Αλλά στη Μέσα Μάνη όπως είπαμε το -άκης ήταν πατρωνυμικό και τόχαν όλοι. Τα πραγματικά ονόματά τους ήταν σε άλλες καταλήξεις που θα πούμε αμέσως μετά την επόμενη παράγραφο.
Τα οικογενειακά των Μανιατών όλων ήταν σε -ιάνος (ιταλόμορφα). Χωρίς κανείς να γράφεται στα χαρτιά έτσι, ανήκει σε μία (με στενή ή ευρεία έννοια) οικογένεια πούχει καταλήξεις σε -ιάνος (θηλ. -άνιζα) (Νικλιάνος, Τσουλιάνος. Μιχαλακιάνος. Μπαθριάνος. Ρικιάνος. Γιαννουκιάνος. Ζερβακιάνος). Το -ιάνος σημαίνει σύνολο ανθρώπων πούχουν συγγένεια εξ αίματος (άσχετο αν πολλοί «κολλούσαν» με τον καιρό, λόγω συμμαχίας ή αγχιστείας (= σώγαμπροι).
Έτσι·. όλοι οι Μανιάτες οποιοδήποτε επώνυμο κι αν έχουν η οικογενειακή τους κατάληξη είναι -ιάνος, όσο κι αν διευρυνθεί γενεαλογικά.
Μιχαλίτσης, το μέλος της οικογένειας: Μιχαλιτσιάνος.Δρακουλάκος, το μέλος της οικογένειας: Δρακουλιάνος.Λεφατζής. το μέλος της οικογένειας: Λεφαγγιάνος.Κάσσης. το μέλος της οικογένειας: Καχιάνος.Μπράτης, το μέλος της οικογένειας: Μπραϊτιάνος.Καγιάλες. το μέλος της οικογένειας: Καγιαλιάνος.Αρμυράντες, το μέλος της οικογένειας: Αρμυραντιάνος.Λιόπουλος, το μέλος της οικογένειας:Λιοπουλιάνος.
Οι συνοικισμοί πάλι πούχουν το όνομά τους από οικογένειες έχουν κατάληξη σε -ιάνικα: Κριελιάνικα. Σκαφιδιάνικα, Μερμηγκιάνικα. Νομίζω ότι όπου υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο τόποι ή χωριά με τέτοια κατάληξη μαρτυρούν μανιάτικη παρουσία εκεί.
2) Το —έας είναι παλαιά μανιάτικη κατάληξη (πριν το 1600 υπήρχε κι αλλού ίσως.) . Είναι αποκλειστικά σχεδόν μανιάτικη σήμερα. Όπου υπάρχει άνθρωπος σε —έας είναι Μανιάτης 99%. Συναντιέται συχνότερα μετά το 1800 στη Μεσσηνιακή Μάνη πριν ήταν εναλλακτικό με το —άκης. Στη Μέσα Μάνη σπανιότερο μετά το 1800.
Το —έας προέρχεται από περιγραφικό (μεγεθυντικό σωματικών ή άλλων γνωρισμάτων) επίθετο, όπως π.χ. Αχειλαρέας (αυτός πούχει μεγάλα χείλη) , Κοιλαρέας, Παδαρέας, Μυταρέας κλπ. Έτσι έχομε το Καβλέας, Χορταρέας κλπ. και μετά, τα πατρωνυμικά Χρηστέας, Χριστοδουλέας, Σαραντέας πού γίνονται μετά και καταληκτικά επιθέτων (αν και το —έας είναι μεγεθυντικό, ενώ το -άκιος σμικρυντικό ωστόσο εναλλάσσονται) :Βαχαβιολέας, Κουρέας (από το Κούρος = κόκορας), Αρκουδέας, Κατσουλέας κλπ.
3) Τα σε —όγιαννης δείχνουν σίγουρη μεσομανιάτικη καταγωγή. Οι υπόλοιποι Ελλαδίτες έχουν την ίδια κατάληξη άλλα με άλλο τονισμό (-όγιαννης). Φραγκόγιαννης, Βαβουλόγιαννης, Βιτσιλόγιαννης, Γιωργουλόγιαννης, Λυκόγιαννης, Αγριόγιαννης, Λιόγιαννης, Ψουρόγιαννης, Κλεφτόγιαννης, Καλογερόγιαννης κλπ. (Πρβλ. τα Κεφαλογιάννης, Βαρδινογιάννης, Τσιρογιάννης, Κοντογιάννης).
4) Τα σε -όλιας δείχνουν σίγουρη μανιάτικη καταγωγή (τα μη μανιάτικα είναι σε -ολιάς). Το β’ συνθετικό είναι Λίας = Ηλίας (εκτός Μάνης είναι Λιάς). Έτσι: Μπουρόλιας. Πετρόλιας, Μιχαλόλιας κλπ. Τα σε -όκωτσος -όπετρος κλπ. γίνονται ανάλογα: Κουφόπετρος, Πηλόκωτσος κι όχι Κουφοπέτρος.
5) Τα σε -όδημας (β' συνθ. είναι Δήμας) το ίδιο με τα προηγούμενα: Γιαννακόδημας Χουλόδημας, Παπαδόδημας κλπ. πρβλ.εκτός Μάνης: Μπρεδήμας, Κατσαδήμας.
6) Τα σε -όγγονας είναι όλα μανιάτικα σίγουρα όσο κανένα άλλο (β' συνθετικό: όγγονας): Παπαδόγγονας, Δημαρόγγονας, Λιακόγγονας.
7) Τα σε -έλος. Μοιάζουν με άλλα ανάλογα εκτός Μάνης π.χ. των νησιών): Ταυραντζέλος, Μπαθρέλος, Καπαρέλος, Κατσιβαρδέλος (ας σημειωθεί ότι μόνο η κατάληξη είναι ιταλόμορφη η υπόλοιπη ρίζα Ελληνική).
8) Τα σε -άρος είναι χαρακτηριστικά μανιάτικα: Καλονάρος (Καλονιοί), Λαουνάρος, Κατσικάρος, Τσιμπιδάρος, Καπερνάρος, Τορνάρος, Σκανταλάρος, Αντώναρος, Κουτριγάρος, Καναβάρος, Κοντράρος.
Μερικά είναι παρατσούκλια που δίνονταν λόγω ομοιότητας με διάσημους άντρες.
9) Σε -ούρος (μη έχοντας όμως σχέση ή ρίζα τους με ιταλικά) : Κουμουνδούρος, Μουσούρος, Γιαννακούρος και Φατούρος, Φερεντούρος, Πατσούρος (που έχουν ιταλική ρίζα).
10) ιταλοκατάληκτα σε -ούτσος (χωρίς ιταλική ρίζα): Μαυρούτσος, Καρλούτσος.
11) Σε -ώτσος: Κοτρώτσος, Βρώτσος.
12) Σε -άτσος: Κουβάτσος.
13) Σε –ούνος: Μπουφούνος, Τσατσαρούνος.
14) Σε -ούζος: Κωσταντούζος, Αραούζος κλπ.
15) ιταλόμορφα: Κοβορίνος, Μπαλίνης, Κάσσης(;), Δεκούλος, Αλετουράνος, Μονέδας, Μαντούβαλος(;), Ρίτσος(;), Καντήρος(;), Ρόζος, Βεντίκος(;), Μπουρίκος(;), Σάσσαρης, Μαγγιόρος, Μπαλιτσάρης(;), Τσαπατσάρης(;), Βαραμέντης, Δραγουμάνος, Ντουρέκας(;), Μέντισης(=Γιατράκης).
16) Ξενικά: Νίκλος, Γαλλάκος, Γουλλιέρμος, Μόσκοβος, Ντούβας, Νέγκας, Μπράτης, Σκλαβούνος, Αρναούτης, Αρβανίτης, Καντραμπασιάνος, Σερεμετάκης, Καούρης, Μπραίμης, Κασίμης, Μπερδέσης(;), Καραντάνης, Μπιράκος(;), Μουσούλης, Αχριάνης, Σαλούφας(;), Χασανάκος, Σμαηλιάνος, Καραμαλής, Μουσταφάς, Κιοπέης, Μπουραζάνης(:), Νταϊφάς, Καραμάνης, Σαλίχος, Κατσίρης, Μορφίρης(;), Μποντίλας, Μποζαγριέγος, Σιβίλιας, Κατελάνος, Αρμυράντες(;), Μπουδιγάδες (μετά Βουδιγάρης), Κάρλες, Καγιάλες, Κατσαφάδος, Κατραμάδος.
17) Βυζαντινά: Κοσμάς, Πόθος, Πάτρος (Πάτρων), Μόφορης, Δεμέστιχας, Γερακάρης, Μεσίσκλης, Λυμπέρης, Παντελέος, Καπηλωρύχος(;).
18) Σε -αίος: Κουτσιλαίος, Κοτιλαίος, Γιαμπαίος.
19) Τα σε -όπουλος είναι πατρωνυμικά, αλλά σπανιότατα επίθετα: Γεωργόπουλος, Μιχαλόπουλος, Δικαιόπουλος. Θάλεγε κανείς ότι ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα τα πατρωνυμικά -όπουλος έγιναν επίθετα, στην Μάνη «δεν πρόφτασαν» να γίνουν.
Κανένα από τα ξενικά επώνυμα δεν σημαίνει ξενική καταγωγή παρά μόνο σε σπανιότατες περιπτώσεις.
Έδιναν ξενικό ή Ελληνικό παρατσούκλι σε ντόπιους Μανιάτες, επειδή έμοιαζαν στο παρουσιαστικό ή ήταν οπαδοί με κάποιον διάσημο άντρα έλληνα ή ξένο της εποχής τους (π.χ. Κουμουνδούρος, Μουσούρος, Καλλέργης). Αυτό συμβαίνει ως και σήμερα.

Από το βιβλίο του Κυριάκου Δ. Κάσση «Μοιρολόγια της Μέσα Μάνης Α’» Αθήνα 1979.

Ετικέτες

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ETΥMOLOGY GREEK SURNAMES

ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΗΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ.

ΚΑΛΟΔΗΜΙΔΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΘΕΤΟ ΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΕΝΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΟΝΟΜΑ.
ΤΟ -ΚΑΛΟ-ΕΚΦΡΑΖΕΙ,ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ,ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΚΑΛΟ.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ -ΔΗΜ- ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ [ΔΗΜΟΣ,ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ]
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ -ΙΔΗΣ- ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ.

ΒΟΥΖΙΑΝΑΣ. ΤΟ ΒΟΥΖΑΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ BUZ=ΠΑΓΟΣ.ΑΡΚΕΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΞΥΤΟΝΑ -ΑΣ- ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Η ΣΥΛΛΑΒΗ -ΑΣ- ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ [ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ,ΑΛΕΥΡΑΣ]

ΜΟΛΕΣ. ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΑΒΙΚΟ MOLLA=ΘΕΟΛΟΓΟΣ,ΣΟΦΟΣ,ΚΥΡΙΟΣ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ. ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ.
ΔΕΥΤΕΡΕΥΩΝ Ο ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟ [ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΣ]-ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ.

ΦΡΑΓΚΙΑΣ. ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΑΥΤΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ-ς- ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΓΕΝΟΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ.Π.Χ. ΑΙΒΑΛΗΣ,ΒΛΑΧΑΒΑΣ [ΒΛΑΧΑΒΑ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ],ΓΚΟΥΡΑΣ [ΓΚΟΥΡΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ],ΚΕΡΚΥΡΑΣ,ΚΟΖΑΝΗΣ.
ΦΡΑΓΚΙΑΣ Ο ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΑΓΚΙΑΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΘΡΑ ΠΑΛΑΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ετικέτες ,

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

THE MOST CHARACTERISTIC GREEK SURNAMES

ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Ο μεσος ορος των ελληνικων οικογενειακων ονοματων μπορουμε να πουμε πως εχει τρεις εως εξι συλλαβες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Ααδαμοπούλου
Ααθανασόπουλος
Ααρών
Αβαβιάν
Αβαγιανέλη
Αβαγιάννης
Αβαγιάννος

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Ωνάσης
Ωνασιάδης
Ωνάσογλου
Ωραιόπουλος
Ωραιοπούλουδος
Ωρολογαδέλη
Ωρολογάς
Ωρολογίδης
Ωρολογόπουλος

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Τα ελληνικα οικογενειακα ονοματα ειναι κατα κανονα τα μεγαλυτερα και πολυσυλλαβοτερα απο τα οικογενειακα στις γνωστες μας ξενες γλωσσες.
Υπαρχουν επτασυλλαβα
Δακουμογιαννοπουλος,ΚοντογιαννακοπουλοςΣταματογιαννοπουλος

Υπαρχουν ομως και οκτασυλλαβα τα οποια εχουν και το ρεκορ.
Αναστασογιαννοπουλος
Βασιλογιαννακοπουλος
Παπαδημητρακοπουλος
Παπακωσταντινακοπουλος

ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Τα μονοσυλλαβα οικογενειακα ονοματα ειναι σπανιωτατα.

Γρες,Δρυς,Ζης,Κλης,Μπρης,Ντρες,Ρες [ΧΙΟΣ]
Τζεν,Χλης [ΚΑΡΠΑΘΟΣ]

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

HELLENES


Ετικέτες