Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

GREEKS


Ετικέτες

ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ


Μεγάλη έρευνα της γενετικής σύστασης των Ευρωπαίων με βάση 500.000 γενετικούς δείκτες
Μια μεγάλη καινούρια έρευνα για την γενετική σύσταση των Ευρωπαίων δημοσιευθηκε στο Current Biology.
Προηγούμενες έρευνες είτε χρησιμοποίησαν έναν περιορισμένο αριθμό γενετικών δεικτών, είτε μικρό αριθμό ατόμων από λίγους πληθυσμούς, είτε Ευρωαμερικανούς οι οποίοι δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ασφαλείς αντιπρόσωποι των Ευρωπαϊκών λαών.
Η καινούρια έρευνα χρησιμοποίησε ένα τσιπ της Affymetrix που επιτρέπει την ταυτόχρονη μελέτη 500.000 πολυμορφισμών του αυτοσωματικού DNA ενώ συμπεριέλαβε και πάνω από 2.500 άτομα από μεγάλο τμήμα της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου και ενός δείγματος 51 Ελλήνων από τη Βόρειο Ελλάδα.
Τα κύρια συμπεράσματα της Έρευνας είναι τα εξής:
Οι Ευρωπαίοι είναι αρκετά ομοιογενείς γενετικά. Η γεωγραφία εξηγεί ένα μικρό μέρος της γενετικής τους σύστασης.
Υπάρχει ένα γενετικό συνεχές, και κανένας πληθυσμός, με εξαίρεση τους Φινλανδούς δεν φαίνεται να είναι γενετικά απομονωμένος από τους υπόλοιπους.
Η ομοιογένεια όμως δεν σημαίνει και έλλειψη διαφορών. Τα άτομα που ανήκουν στην ίδια εθνότητα τείνουν να είναι γενετικά κοντά μεταξύ τους, και να είναι διαφοροποιημένα από άτομα άλλων εθνοτήτων.
Ορισμένες εθνότητες φαίνεται να μην παρουσιάζουν επικάλυψη (π.χ. Ισπανοί ES1, ES2 και Σουηδοί SE). Άλλες φαίνεται να χωρίζονται εσωτερικά σε δυο γενετικά ξεχωριστά υποσύνολα (Ισπανοί ΕS1 και ΕS2 από τη Βαρκελώνη). Ορισμένες εθνότητες φέρονται να έχουν μεγάλη αμοιβαία επικάλυψη (Ιρλανδοί IE και Βρετανοί από το Λονδίνο UK). Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει ασύμμετρη επικάλυψη (π.χ. από την πρώην Γιουγκοσλαβία YU στους Έλληνες EL αλλά όχι το αντίθετο).Οι πληθυσμοί της νοτίου Ευρώπης παρουσιάζουν μεγαλύτερη ετεροζυγωτία και μικρότερη ανισορροπία συνδέσμων, ενώ δεν παρουσιάζεται τέτοια διαφοροποίηση κατά τον άξονα ανατολής-δύσης.
Άρα ο πληθυσμός της Ευρώπης προήλθε μάλλον από το νότο προς τον βορρά, όπως δηλώνουν και τα αρχαιολογικά στοιχεία.
Αυτή η μελέτη καταδεικνύει πως οι Ευρωπαϊκές εθνότητες δεν αποτελούν μόνο πολιτιστικές οντότητες, τεχνητά κατασκευάσματα βασισμένα σε μύθους κοινής καταγωγής. Αντιθέτως αποτελούν σε κάποιο βαθμό και βιολογικές οντότητες. Τώρα πια είναι δυνατόν η ταυτοποίηση σε μεγάλο βαθμό της υποπεριοχής της Ευρώπης από την οποία προέρχεται ένας άνθρωπος.
Σχετικά με τους Έλληνες βλέπουμε πως δεν υπάρχει επικάλυψη με άλλους λαούς που μελετήθηκαν στο συγκεκριμένο άρθρο, με εξαίρεση κάποιους από την πρώην Γιουγκοσλαβία που ομοιάζουν με τους Έλληνες.
Οι κοντινότεροι λαοί στο συγκεκριμένο δείγμα είναι οι πρώην Γιουγκοσλάβοι και οι Ιταλοί. Οι μεν βρίσκονται ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τσέχους και Πολωνούς, οι δε βρίσκονται ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ισπανούς.Αυτά τα στοιχεία δείχνουν μάλλον πως οι μεν Ιταλοί έχουν ομοιότητες τόσο με τους Ισπανούς όσο και με τους Έλληνες, ίσως λόγω του Ελληνικού αποικισμού αλλά και τη διάχυση του Νεολιθικού πολιτισμού από την Ανατολική Μεσόγειο.
Οι δε πρώην Γιουγκοσλάβοι φαίνεται να προέρχονται τόσο από τους κατερχόμενους Σλάβους όσο και από προ-Σλαβικούς Βαλκανικούς πληθυσμούς.

Ετικέτες

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ


«Tο Eλληνικό Eθνος, γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού», του Νίκου Γ. Σβορώνου


Βασική προσπάθεια του γνωστού ιστορικού είναι να διερευνήσει τις προϋποθέσεις δημιουργίας της ελληνικής εθνικής συνείδησης.
Αυτές είναι μέσα στον ιστορικό χρόνο, από την αρχαιότητα ακόμα, με πολιτιστικές συνισταμένες που καθορίζουν την ύπαρξη μιας ελληνικής εθνότητας, ενός ελληνικού λαού.Πιο συγκεκριμένα ξεκινά από τη διαπίστωση της αδυναμίας να οριστεί με σαφήνεια η έννοια του έθνους.
Ωστόσο η ύπαρξη κοινότητας με διαμορφωμένη αυτού που λέμε εθνικη συνείδηση κάνει αναγκαία την επιστημονική ιστορική εξήγηση της σε αντίθεση με άλλες μεταφυσικές ερμηνείες.
Σ’ όλη την πορεία των χρόνων από τη αρχαιότητα ο «ελληνισμός», ως εθνότητα, διατήρησε πολιτισμικά χαρακτηριστικά που λειτουργούσαν ενοποιητικά.
Ήταν η συναίσθηση της κοινής καταγωγής των αρχαίων, η ιδιαίτερη πολιτιστική φυσιογνωμία των ελληνιστικών χρόνων και ακολούθως οι ενίσχυση των υλικών δεσμών και ο εξελληνισμός στην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία που βαθαίνει ως πολιτική ενότητα. Παράλληλα καθοριστικός είναι ο ρόλος του Χριστιανισμού που θα διχάσει αρχικά όσους νιώθουν Έλληνες. Ίσως είναι η σημαντικότερη εξασθένηση του αισθήματος της συνέχειας. Ως τον 11ο αιώνα η σημασία των λέξεων Έλληνας και ελληνικός ταυτίζεται με το ειδωλολάτρης, παγανιστής. Βέβαια το Βυζάντιο είναι μια συνέχεια των ελληνιστικών βασιλείων, κάτι που φαίνεται στη γλώσσα και στη νομοθεσία. Θα χρειαστούν οι αναγεννητικές προσπάθειες που ξεκινούν μετά την εικονομαχία και εκδηλώνονται σαφέστερα με την αναγεννητική κίνηση του 11ο αι. για να φτάσουμε στο σημείο να θεωρηθεί το Βυζάντιο εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος του ελληνικού έθνους.
Οι εθνολογικές εξελίξεις είναι αναμφισβήτητες με Γαλάτες, Γότθους, Άραβες, Σλάβους, Βούλγαρους, Αλβανούς, Φράγκους να εισχωρούν ή και εγκαθίστανται στα εδάφη των βυζαντινών.
Η πολιτιστική ελληνική βάση που υπάρχει στη νότια βαλκανική λειτουργεί πολλές φορές αφομοιωτικά, έτσι ώστε δεν έχουμε ουσιώδη σημάδια αυτών των εθνολογικών εξελίξεων, εκτός ίσως από κάποια τοπωνύμια που καθιερώθηκαν. Έτσι εξελληνίζονται οι περισσότεροι, ακόμα και αν διατηρούν το γλωσσικό τους ιδίωμα, όπως συμβαίνει με Αλβανούς και Βλάχους. Άλλες φορές κυρίως στη βόρεια βαλκανική έχουμε συγκρότηση νέων εθνοτήτων, όπως οι Βούλγαροι. Όλα αυτά επιφέρουν εθνολογικές μεταβολές κυρίως στις περιοχές Θράκης, Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας. Έτσι δίνεται η λαβή στη θεωρία του Fallmerayer που ισχυρίζεται ότι ο λαός που δημιούργησε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό δεν υπάρχει πλέον, θεωρία που εξυπηρετεί τις αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης.Ωστόσο, η ελληνική γλώσσα παραμένει το κοινό όργανο συνεννόησης διαφορετικών πληθυσμών και η εναργέστερη ένδειξη της συνέχειας του ελληνισμού ως λαού.Κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 11ου και 19ου αι. θα έχουμε την ανάπτυξη της ελληνικής εθνικής ιδέας. Καθοριστικά θα είναι τα γεγονότα που συμβαίνουν στο Μάτζικερτ το 1071 όπου το Βυζάντιο χάνει μέρος της Μ. Ασίας και συρρικνώνεται, το 1078 με το οριστικό σχίσμα το Βυζάντιο αποκόπτεται από τη Δύση και το 1204 με την ουσιαστική διάλυση της αυτοκρατορίας από τους Φράγκους. Μετά από αυτά είναι το ελληνικό στοιχείο που απομένει στο Βυζάντιο και προβάλλεται η ελληνική ιδέα και παιδεία.
Η λέξη Έλληνας ξαναπαίρνει σιγά – σιγά το εθνολογικό και πολιτιστικό περιεχόμενό της. Παράλληλα γεφυρώνεται το χάσμα επίσημου και λαϊκού πολιτισμού και επιτυγχάνεται συμβιβασμός μεταξύ αρχαιότητας και χριστιανισμού. Η απόσχιση των μη-ελληνικών λαών όπως οι Σέρβοι και η δημιουργία νέων κέντρων όπως η Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, η Άρτα, ο Μυστράς, η δημιουργία μέσης τάξης που μαζί με το λαό αμφισβητούν την αριστοκρατία, όλα αυτά θα δημιουργήσουν το υπόβαθρο για ενιαίο εθνικό ελληνικό κράτος. Η ιδέα της συνέχειας του ελληνισμού θα παρουσιαστεί με το Χαλκοκονδύλη, μαθητή του Γεμιστού.
Η οθωμανική κατάκτηση θα καθορίσει νέους δυναμικούς παράγοντες. Η εκκλησία που θα έχει και πολιτικό ρόλο, οι Φαναριώτες και οι πρόκριτοι. Η ανάπτυξη της εθνικής ιδέας θα γίνει, παρά την αντίφαση ότι οι τρεις νέοι παράγοντες είναι ταυτόχρονα συνεργάτες των Οθωμανών και ηγέτες του έθνους. Το βάθεμα της εθνικής συνείδησης θα γίνει με τους κλέφτες και τους αρματολούς.Έτσι θα φτάσουμε στο 18ο αι. και με το νεοελληνικό διαφωτισμό θα διαμορφωθεί η εθνικοαπελευθερωτική ιδεολογία. Η πιο δυναμική μερίδα της αστικής τάξης, που βρίσκεται σε επαφή και με τις διεργασίες στη δυτική Ευρώπη θα αναλάβει την πρωτοβουλία.
Το ελληνικό έθνος είναι πλέον συντελεσμένο και οι ιστορικές εξελίξεις θα οδηγήσουν στην επανάσταση του 1821.



Ετικέτες

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ [ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ]

ΙΑΠΕΤΟΣ.
ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ.
Ο ΙΑΠΕΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΙΤΑΝΕΣ.ΗΤΑΝ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ.
ΣΥΖΗΓΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΚΛΥΜΕΝΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ. ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ,Ο ΑΤΑΛΑΣ,Ο ΕΠΙΜΗΘΕΑΣ,Ο ΜΕΝΟΙΤΙΟΣ ΚΙ ΑΛΛΟΙ.
Ο ΙΑΠΕΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΣΙΟΔΟ ΩΣ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑ.
ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΑΝ ΣΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Ετικέτες